عید میلاد است میلاد جواد ابن الرضاست
خرّم از رویش زمین و روشن از نورش فضاست
داد ذات کبریا ریحانه را ریحانه ای
کز شمیم روح بخش او دو عالم را صفاست
آمد آن ماهی که صد خورشید شد پروانه اش
تافت آن مشعل که نورش نور حُسن ابتداست
بحر مواج سه دُر، درّ گران هشت بحر
چارامّ و پنچ حسّ و شش جهت را مقتداست
نام نیکویش جواد، آبا و ابنایش جواد
سر بلند از بذل دست لطف او، جود و سخاست
اوست آن ریحان? ریحانه کز بوی خوشش
مشک افشان تا قیامت دامن باد صباست
گر چه در برج ولایت گشته خورشید نهم
در حقیقت اولین نور جمال کبریاست
جود را نازم که حتی خازن باغ بهشت
دست از جنّت کشیده بر سر کویش گداست
او جواد اهل بیت و ما گدای اهل بیت
کار ما عجز و گدایی، کار او لطف، عطاست
بر فقیر انفاق کردی پیش تر از آن که گفت
بر گدا اعطا نمودی بیشتر از آن چه خواست
هر که در کویش گدا شد، ما گدای کوی او
هر که از راهش جدا شد، راه ما از او جداست
تربتش بیت الله و بیت الرّسول است و بقیع
کاظمینش هم نجف هم سامره هم کربلاست
حاجت ار داری بگو با او که نجل فاطمه است
درد اگر داری بیار این جا که این ابن الرّضاست
داشت مأمون، ماهی کوچک نهان در دست خویش
گفت با چشم خدا این چیست کاندر دست ماست
داد چون پاسخ ورا از ماهی و از ابر، ویم
دید او در سن طفلی عالم از ارض سماست
سر نهم بر پای او سر را چه قدر و قیمتی
جان فشانم در رهش جان را کجا اجر و بهاست؟
نام زیبایش محمّد چهره، مرآت الرّسول
کنیه اش آمد تقی خود خلق را کهف التقاست
گرد راه کاظمین خوش تر از مشک و عبیر
خاک زوّار حریمش بهتر از آب بقاست
نی عجب گر در طفولیت امام خلق شد
او امام خلق عالم پیش تر از پیش هاست
عرش و فرش و دوزخ و حنّت به حکمش پایبند
آدم و حور و پری، جن و ملک را پیشواست
آن که فرمودش امام هشتمین روحی فداک
هر چه مدح من رسا باشد به وصفش نارساست
من نمی گویم خدا باشد ولی گویم که او
جلوه اش بی ابتدا و رحمتش بی انتهاست
فیض بخشد از دمش بر آدم و جن و ملک
هر که را بر آستان قدس او دست دعاست
خلق عالم را چراغ رهنما خواهیم بود
تا که فرزند رضا ما را امام و رهنماست
صد چو عیسی آستان بوس حریمش با ادب
صد چو موسی خادم بیت الولایش با عصاست
هر که رو گرداند از او کلّ طاعاتش هدر
وآن که سر پیچد زحکمش جمله اعمالش هباست
بحر لطفش همچو بحر رحمت حق موج زن
دست جودش همچنان دست علی مشکل گشاست
ای که دست سائلت باشد به فرق نه فلک
وی که خاک زائرت درد و دو عالم را دواست
دست من خالیست اما کفّ? جود تو پر
کار من باشد گدایی کار تو جود و سخاست
من گدایم من گدایم تو جوادی تو جواد
جود از آن جوادست و گدایی از گداست
من نه جنّت خواستم نه حور خواهم نه قصور
جنّت و حور و قصور من فقط مهر شماست
گر ندارد مهر تو زاهد زفاسق بدتر است
طاعت هر کس که دشمن با تو شد مثل زناست
گر شود در کعبه، خصمت کشت? راه خدا
باز بر پیشانی اش بنوشته، این خصم خداست
پای شوم تیرگی، بر ساحت ما چون رسد
چارده مهر جهان افروز، پیش روی ماست
چارده ماه فروزان چارده خورشید نور
چارده اختر که هر یک را دو صد شمس الضّحاست
چارده مرآت داور، چارده تصویر حق
چارده کعبه که در دامانشان کوه صفاست
هر که را از دامن اینان شود کوتاه دست
آتشش گِرد سراست و دوزخش در زیر پاست
بار معبود! تو می دانی که مرغ روح من
معتکف در کاظمینِ آن شه ارض و سماست
گر چه دورم از حریمش، هست قبرش در دلم
سینه ام را از فروغش یک جهان نور و ضیاست
تا مرا در سینه باشد مهر فرزند رضا
هم تو خوشنودی و وهم پیغمبرت از من رضاست
تا که (میثم) را زبان در کام و جان در پیکراست
با زبان شعر بر این خاندان مدحت سراست
حاج غلامرضا سازگار
ما فرزندان عاشوراییم
از مرگ باکی نداریم
و شهادت را
موفقیت در
دانشگاه انسانیت می دانیم
سلام خدا بر شهیدان
درود خدا بر علی محمدی
درود خدا بر شهریاری
درود خدا بر رضایی نژاد
و درود خدا بر احمدی روشن
خدایا نام ما کمترین ها را هم
در زمره شهدایت قرار بده!
آنچه در پروژه تفسیر سوره حشر ارائه خواهد شد:
مقدمه ای بر سوره مبارکه حشر:
زمان نزول سوره
مکان نزول سوره و رخدادهای زمانبندی سوره
شناسایی آیات تاریخدار سوره های قبل و بعد
بستر تاریخی نزول سوره حشر
طرح یک شبهه
چکیده ای بر سوره حشر
تفسیر بسم الله الرحمن الرحیم
تفسیر آیات اول الی 10
تفسیر آیات 11 الی 17
تفسیر آیات18 الی 24
تفسیر نور (نکته ها و پیامها)
بِسمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
سبَّحَ للَّهِ مَا فی السمَوَتِ وَ مَا فی الأَرْضِ وَ هُوَ الْعَزِیزُ الحَْکِیمُ
هُوَ الَّذِی أَخْرَجَ الَّذِینَ کَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْکِتَبِ مِن دِیَرِهِمْ لأَوَّلِ الحَْشرِمَا ظنَنتُمْ أَن یخْرُجُواوَ ظنُّوا أَنَّهُم مَّانِعَتُهُمْ حُصونهُم مِّنَ اللَّهِ فَأَتَاهُمُ اللَّهُ مِنْ حَیْث لَمْ یحْتَسِبُواوَ قَذَف فی قُلُوبهِمُ الرُّعْبیخْرِبُونَ بُیُوتهُم بِأَیْدِیهِمْ وَ أَیْدِی الْمُؤْمِنِینَ فَاعْتَبرُوا یَأُولی الأَبْصرِ
وَ لَوْ لا أَن کَتَب اللَّهُعَلَیْهِمُ الْجَلاءَ لَعَذَّبهُمْ فی الدُّنْیَاوَ لهَُمْ فی الاَخِرَةِ عَذَاب النَّارِ
ذَلِک بِأَنهُمْ شاقُّوا اللَّهَ وَ رَسولَهُوَ مَن یُشاقِّ اللَّهَ فَإِنَّ اللَّهَ شدِیدُ الْعِقَابِ
مَا قَطعْتُم مِّن لِّینَةٍ أَوْ تَرَکتُمُوهَا قَائمَةً عَلی أُصولِهَا فَبِإِذْنِ اللَّهِ وَ لِیُخْزِی الْفَسِقِینَ
وَ مَا أَفَاءَ اللَّهُ عَلی رَسولِهِ مِنهُمْ فَمَا أَوْجَفْتُمْ عَلَیْهِ مِنْ خَیْلٍ وَ لا رِکابٍ وَ لَکِنَّ اللَّهَ یُسلِّط رُسلَهُ عَلی مَن یَشاءُوَ اللَّهُ عَلی کلِّ شیءٍ قَدِیرٌ
مَّا أَفَاءَ اللَّهُ عَلی رَسولِهِ مِنْ أَهْلِ الْقُرَی فَللَّهِ وَ لِلرَّسولِ وَ لِذِی الْقُرْبی وَ الْیَتَمَی وَ الْمَسکِینِ وَ ابْنِ السبِیلِ کی لا یَکُونَ دُولَةَ بَینَ الأَغْنِیَاءِ مِنکُمْوَ مَا ءَاتَاکُمُ الرَّسولُ فَخُذُوهُ وَ مَا نهَاکُمْ عَنْهُ فَانْتَهُواوَ اتَّقُوا اللَّهَإِنَّ اللَّهَ شدِیدُ الْعِقَابِ
لِلْفُقَرَاءِ الْمُهَجِرِینَ الَّذِینَ أُخْرِجُوا مِن دِیَرِهِمْ وَ أَمْوَلِهِمْ یَبْتَغُونَ فَضلاً مِّنَ اللَّهِ وَ رِضوَناً وَ یَنصرُونَ اللَّهَ وَ رَسولَهُأُولَئک هُمُ الصدِقُونَ
وَ الَّذِینَ تَبَوَّءُو الدَّارَ وَ الایمَنَ مِن قَبْلِهِمْ یحِبُّونَ مَنْ هَاجَرَ إِلَیهِمْ وَ لا یجِدُونَ فی صدُورِهِمْ حَاجَةً مِّمَّا أُوتُوا وَ یُؤْثِرُونَ عَلی أَنفُسِهِمْ وَ لَوْ کانَ بهِمْ خَصاصةٌوَ مَن یُوقَ شحَّ نَفْسِهِ فَأُولَئک هُمُ الْمُفْلِحُونَ
وَ الَّذِینَ جَاءُو مِن بَعْدِهِمْ یَقُولُونَ رَبَّنَا اغْفِرْ لَنَا وَ لاخْوَنِنَا الَّذِینَ سبَقُونَا بِالایمَنِ وَ لا تجْعَلْ فی قُلُوبِنَا غِلاًّ لِّلَّذِینَ ءَامَنُوا رَبَّنَا إِنَّک رَءُوفٌ رَّحِیمٌ
أَ لَمْ تَرَ إِلی الَّذِینَ نَافَقُوا یَقُولُونَ لاخْوَانِهِمُ الَّذِینَ کَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْکِتَبِ لَئنْ أُخْرِجْتُمْ لَنَخْرُجَنَّ مَعَکُمْ وَ لا نُطِیعُ فِیکمْ أَحَداً أَبَداً وَ إِن قُوتِلْتُمْ لَنَنصرَنَّکمْ وَ اللَّهُ یَشهَدُ إِنهُمْ لَکَذِبُونَ
لَئنْ أُخْرِجُوا لا یخْرُجُونَ مَعَهُمْ وَ لَئن قُوتِلُوا لا یَنصرُونهُمْ وَ لَئن نَّصرُوهُمْ لَیُوَلُّنَّ الأَدْبَرَ ثُمَّ لا یُنصرُونَ
لأَنتُمْ أَشدُّ رَهْبَةً فی صدُورِهِم مِّنَ اللَّهِذَلِک بِأَنهُمْ قَوْمٌ لا یَفْقَهُونَ
لا یُقَتِلُونَکمْ جَمِیعاً إِلا فی قُرًی محَصنَةٍ أَوْ مِن وَرَاءِ جُدُرِبَأْسهُم بَیْنَهُمْ شدِیدٌتحْسبُهُمْ جَمِیعاً وَ قُلُوبُهُمْ شتیذَلِک بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لا یَعْقِلُونَ 
کَمَثَلِ الَّذِینَ مِن قَبْلِهِمْ قَرِیباًذَاقُوا وَبَالَ أَمْرِهِمْ وَ لهَُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ
کَمَثَلِ الشیْطنِ إِذْ قَالَ لِلانسنِ اکفُرْ فَلَمَّا کَفَرَ قَالَ إِنی بَرِیءٌ مِّنک إِنی أَخَاف اللَّهَ رَب الْعَلَمِینَ
فَکانَ عَقِبَتهُمَا أَنهُمَا فی النَّارِ خَلِدَیْنِ فِیهَاوَ ذَلِک جَزؤُا الظلِمِینَ
یَأَیهَا الَّذِینَ ءَامَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَ لْتَنظرْ نَفْسٌ مَّا قَدَّمَت لِغَدٍوَ اتَّقُوا اللَّهَإِنَّ اللَّهَ خَبِیرُ بِمَا تَعْمَلُونَ
وَ لا تَکُونُوا کالَّذِینَ نَسوا اللَّهَ فَأَنساهُمْ أَنفُسهُمْأُولَئک هُمُ الْفَسِقُونَ
لا یَستَوِی أَصحَب النَّارِ وَ أَصحَب الْجَنَّةِأَصحَب الْجَنَّةِ هُمُ الْفَائزُونَ
لَوْ أَنزَلْنَا هَذَا الْقُرْءَانَ عَلی جَبَلٍ لَّرَأَیْتَهُ خَشِعاً مُّتَصدِّعاً مِّنْ خَشیَةِ اللَّهِوَ تِلْک الأَمْثَلُ نَضرِبهَا لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ یَتَفَکَّرُونَ
هُوَ اللَّهُ الَّذِی لا إِلَهَ إِلا هُوَعَلِمُ الْغَیْبِ وَ الشهَدَةِهُوَ الرَّحْمَنُ الرَّحِیمُ
هُوَ اللَّهُ الَّذِی لا إِلَهَ إِلا هُوَ الْمَلِک الْقُدُّوس السلَمُ الْمُؤْمِنُ الْمُهَیْمِنُ الْعَزِیزُ الْجَبَّارُ الْمُتَکبرُسبْحَنَ اللَّهِ عَمَّا یُشرِکونَ
هُوَ اللَّهُ الْخَلِقُ الْبَارِئُ الْمُصوِّرُلَهُ الأَسمَاءُ الْحُسنییُسبِّحُ لَهُ مَا فی السمَوَتِ وَ الأَرْضِوَ هُوَ الْعَزِیزُ الحَْکِیمُ
اولا:چه کسی گفته است همه چیز باید در قرآن آمده باشد؟
این دیدگاه که همه چیز باید در قرآن آمده باشد, دیدگاه بسیار اشتباه و جاهلانه ایست.برای چی انتظار دارین باید می آمده؟ آخه شما فکرش رو بکنید , اینجوری که قرآن باید 40 ,50 جلد باشد. شوما فکرش رو بکنید ! به محضی این که بهشون تذکری در مورد پخش بعضی موسیقی ها میدی, میگه اِ مگه توو قرآن گفته موسیقی گوش نکن؟.... به محض اینکه میگی ریشت رو نباید از ته بزنی . میگه کجای قرآن گفته ریشت رو با تیغ نزن؟!..... نماز از اصول دین است. بیبینم کوجای قرآن آمده که نماز صبح دو رکعت است و نماز ظهر چهار رکعت. کجای قرآن آمده که هر رکعت دو تا سجده داره و یک رکوع؟ ........ اصلا میشه همه چیز در قرآن بیاد؟؟؟؟؟؟؟؟
یه یهودی روزی عمر را دید و گفت در قرآن شما آیه ای آمده است که اگر در کتاب ما آمده بود آن روز را روز جشن بزرگ یهود اعلام میکردیم. پرسید چه آیه ای؟ گفت آیه (الیوم اکمله لکم دینکم) . خب باید دید آن روز پس از چه اتفاقی این آیه نازل شده.
دوم: چه کسی گفته آمدن اسم افراد در قرآن نشانه ی امتیاز و بزرگی اوست؟؟؟؟؟
مگه کیلویی حساب میکنیم ما؟ شما توجه کنید در ماجرای سفر حضرت موسی با حضرت خضر. در این سفر حضرت موسی در مقام شاگرد بوده و حضرت خضر در مقام استاد. که نام حضرت موسی سه بار در قرآن در این ماجرا آمده و حضرت خضر اصلا...!؟..... اسم شاگرد 3, 4 بار آمده و اسم استاد اصلا. یا توجه کنید اسم حضرت ابراهیم 25 یا 26 بار در قرآن آمده و نام پیامبر خودمون 20 بار کمتر. این یعنی حضرت ابراهیم بزرگتر هستند؟
سوم:چه کسی گفته با آمدن اسم حضرت علی در قرآن همه اختلافات تمام میشد؟
به ملانصردین گفتن طنابت رو بده ما لازم داریم. گفت روش گندوم آفتاب کردم. گفتن مگه میشه. گفت اگه نخوام بدم به شوما برا بهونه که خبس.
حدیثی متواتر است که هیچ شک و شبهه ای در سندیت آن نباشد. و حدیث (من کنت مولا فهذا علی مولا) یک حدیث متواتر است. این حدیث متواتر را همه قبول دارن, ولی چون میخوان قبول نکنند, کلمه ی مولا را به دوستی معنی میکنند.
در قرآن در مورد حضرت عیسی آمده که مردم من پیغمبر هستم. و پس از من پیغمبری می آید که نامش احمد است.(سوره صف آیه 5) . خب.....مسیحیا همشون ایمان آوردن؟؟؟؟؟؟؟؟؟
